Η Ημέρα της Γης είναι πάντα ένα πρόβλημα.
Κάθε 22 Απριλίου, αποτίσουμε φόρο τιμής στην (πραγματικά απίστευτη) Πρώτη Ημέρα της Γης το 1970, πότε
Εκτιμάται 20 εκατομμύρια Αμερικανοί βγήκε για να ζητήσει κυβερνητική δράση για τη ρύπανση από τη ρύπανση που πνίγει τις πόλεις και τις πόλεις από την ακτή στην ακτή. Απαιτήσεις που γέννησαν το σύγχρονο περιβαλλοντικό κίνημα και οδήγησαν στη δημιουργία της Υπηρεσίας Προστασίας του Περιβάλλοντος.
Και κάθε 22 Απριλίου, τα εμπορικά σήματα εκμεταλλεύονται την ημέρα για τη βιωσιμότητά τους και θα ενθαρρύνουν ακόμα περισσότερη κατανάλωσηόλα ώστε να μπορούν να φυτεύουν ένα δέντρο κάπου.
Εν τω μεταξύ, ομάδες όλων των μεγεθών καλούν τους ανθρώπους να επισημάνουν την περίσταση Με τη συμμετοχή των περιπάτων, τη λήψη σκουπιδιών, τη φύτευση δέντρων και πολλά άλλα. (Και για να είμαστε σαφείς, αυτά είναι υπέροχα πράγματα.)
Αλλά στη συνέχεια 23 Απριλίου έρχεται γύρω και οι περισσότεροι άνθρωποι επιστρέφουν στη δουλειά και την καθημερινή ζωή, και οι περισσότερες μάρκες έβαλαν τα αίσθημα καλά μπλουζάκια και επιστρέφουν στην επιχείρηση ως συνήθως. Στη συνέχεια, η επόμενη Ημέρα της Γης κυλά γύρω, και καλά, μοιάζει πολύ με την τελευταία. Ξεπλύνετε, επαναλάβετε.
Φυσικά, στο παρασκήνιο είναι η αλλαγή του κλίματος και Το παράθυρο γρήγορης ολοκλήρωσης πρέπει να σταματήσουμε τις θερμοκρασίες Με την πάροδο του χρόνου για να αποτρέψει μη αναστρέψιμες και πραγματικά καταστροφικές επιπτώσεις.
Τουλάχιστον στις ΗΠΑ, η διαταραχή και η καταστροφή που τροφοδοτείται από το κλίμα απλά γίνονται μέρος της καθημερινής μας ζωής. Πέρυσι, τέσσερις στους 10 Αμερικανούς έζησε μια κλιματική καταστροφή. Στη Δύση, περιμένουμε απλώς να πνιγούν στον καπνό πυρκαγιάς και να ιδρώσουμε μέσα από ένα καύμα μετά το άλλο κάθε καλοκαίρι και πτώση. Ναι, τα επίπεδα άγχους μας αυξάνονται σύμφωνα με τα επίπεδα CO2, αλλά για καλύτερα και πολύ χειρότερα, προσαρμόζουμε.
Η αρχική σελίδα της Google λέει χίλιες λέξεις.
Λοιπόν, πώς σπάζουμε τον κύκλο και με την πάροδο του χρόνου;
Το μεγαλύτερο τέχνασμα
Στην ταινία του 1995 “Οι συνηθισμένοι ύποπτοι”, ο κακοποιός Keyser Söze λέει στον ντετέκτιβ που διερευνά τις δολοφονίες που έχει ενορχηστρώσει “το μεγαλύτερο τέχνασμα που έβγαλε ο διάβολος ήταν πείθει στον κόσμο που δεν υπήρχε”. Η γραμμή – στρίβοντας ένα άλλο από ο γάλλος συγγραφέας Charles Baudelaire – αποδεικνύει μια ανώτατη πράξη κακής κατεύθυνσης, πιέζοντας τον ντετέκτιβ να κοιτάξει αλλού όταν ο ένοχος είναι ακριβώς μπροστά του. Όλοι επιτρέπουν στον εγκληματία να περπατήσει απλά μακριά.
Γρήγορα προς τα εμπρός μέχρι το 2022, και το μεγαλύτερο τέχνασμα που οι πετρελαϊκές εταιρείες που τραβήχτηκαν ποτέ ήταν πειστικοί όλοι μας το αποτύπωμα άνθρακα μας είχε σημασία. Την Ημέρα της Γης, όταν τα εισερχόμενά μας εκρήγνυνται με ένα εκατομμύριο προσκλήσεις για να κάνουμε το ρόλο μας για να μειώσουμε το αποτύπωμα άνθρακα, αξίζει να θυμηθούμε ότι ο όρος ήταν Πραγματικά εφευρέθηκε από έναν οργανισμό διαφημίσεων που εργάζεται. . . Το μαντέψατε. . . η πετρελαϊκή βιομηχανία.
Η επίπτωση των μεμονωμένων αποτυπώσεων άνθρακα είναι σαφής: Είμαστε όλοι υπεύθυνοι για την αλλαγή του κλίματος και είμαστε όλοι μαζί σε αυτό.
Αυτό, φυσικά, είναι απόλυτα περιττώματα βοοειδών.
Η βιομηχανία ορυκτών καυσίμων έχει περάσει δεκαετίες και δισεκατομμύρια όχι μόνο για να μας κλειδώσει σε ένα ενεργειακό σύστημα που έχει αλλάξει αδιαμφισβήτητα το κλίμα μας, αλλά και για Αργή βόλτα και μπλοκ Οι προφανείς και πρακτικές πολιτικές που μπορούν να αλλάξουν και να υποσχεθούν ένα βιώσιμο μέλλον στα παιδιά μας και στις επερχόμενες γενιές. Δεν είμαστε όλοι υπεύθυνοι με τον ίδιο τρόπο.
Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν έχει σημασία ότι οι άνθρωποι σε πλούσιες χώρες και κοινότητες παράγουν εκθετικά περισσότερες εκπομπές που αλλάζουν το κλίμα από εκείνους που ζουν σε αναπτυσσόμενες χώρες, οι οποίες αναπόφευκτα πληρώνουν τη μεγαλύτερη τιμή. Επειδή το κάνει.
Αντίθετα, η εστίαση σε μεμονωμένα αποτυπώματα άνθρακα μας κόβει στην αναζήτηση του λανθασμένου τρόπου, ενώ οι εταιρείες ορυκτών καυσίμων – όπως και ο κακοποιός της ταινίας – ήρεμα περπατούν μακριά, χωρίς συνέπειες.
Δεν μπορείτε να φτιάξετε αυτά τα πράγματα.
